Category: Uncategorized

After almost two years in a shed our camper will be ready. With a nice fresh splash of paint and all the rusty bits removed it’s has gained her former glory. The next ‘kurious’ trips will be planned.

Almost done! 😉

Emmerlijst of Bucketlist is een bijzonder fenomeen. Dit jaar is de emmer vooral gevuld met fietstochten die zonder net genoeg training worden afgevinkt. De Amstel Gold Race in zuid Limburg geeft je het gevoel wanneer je over laatste bergen heen rijdt dat je in minstens zo’n prestatie hebt geleverd als de winnaar van de profronde  de dag erna. Is dat nou leuk of gênant?  Een man, zeker niet meer op de leeftijd van de gemiddelde profwielrenner werkt zich met net te weinig training en met een iets te hoog vetpercentage de Limburgse heuvels over. Het resultaat een overwinning op zichzelf en een mooi verhaal op maandag voor de collega’s. Die hebben vaak een zelfde weekend achter de rug en het armpje drukken kan beginnen! 

De tweede was een Retro Toertocht in het Belgische Oudenaarde, LARP-en voor gevorderden. LARP-en staat voor  Live Action Role Play, je hult je in een wollen wielertrui, zorgt dat het stof van je oude trouwe stalen ros is gehaald en laat je inzegenen door de Pastoor. Onderweg, prachtige route over kasseien heuvels en oude hoeven wordt je onthaald met bier boterhammen en bolletjes ijs. Atmosfeer super relaxed en verdomd je komt echt in je rol. Sneu natuurlijk maar wel geweldig om te doen, ik heb er een hobby bij. Lekker wentelen in het verleden, sportief iets neerzetten en allemaal gelijk gestemden uit de hele wereld. Het maakt niet uit wat je doet, voetballen is tenslotte ook niet meer dan met 22 man achter een bal aanrennen en dat is ook best populair. Het samenzijnmet mensen doe er ook moeite voor hebben gedaan om die tocht te rijden is waar het leuk wordt. Zal ik mijn ridderoutfit maar eens van stal halen…….

a morning after the kids went out last night we talked about missed opportunity to meet the girl of their dreams or the boy who was looking at them all night. The biggest issue was the had to pay an entrance fee for the bar. 8 euros! Of course a lot of money for them but they had some sponsors because of the holidays that couldn’t be the case. They told they almost spent no money on drinks at any bar. They drink at home and than go out very late at night. Even the 50cents for the toliet have to be saved by entering that one bar where it is free at a strategic time. They are not an exception and it is along all ages. A few months ago we visited a festival called the rolling kitchens. Pretty obvious what to expect. A fantastic offering of food and drinks enjoying a superb sunshine all day. Of course a lot people did what you would expect and bought their food and drinks at the hardworking cooks behind the stoves. Relaxing on a bench I saw an interesting phenomenon. Four girls aged early thirties well educated good careers opened their bags and started a picnic. They opened the wine cut the cheese and laughed the rest of the night. Looking more closely a noticed a lot of these groups of men and women. Why ? are they poor no absolutely not. Of course the kids don’t have a lot to spent so I can understand a their barn drinking. Is it their smartphone taking a large part of their budget. Or is facebook forcing you to show how often you do great things and you can;t afford them all? Or are we getting to enjoy for free through the internet that we do not want to pay or more friendly we do not realize the bar owner cannot make a living when he doesn’t ask you a price to enter. Interesting because it is challenging the old business models. Maybe he should add extra by offering a DJ or so. The challenge for these festivals is not to increase prices further or also ask an entrance fee. the bar is high when you realize that even a picnic is not for free.

No no easy jet or Ryanair just take the good old ferry to get to Hull. The first step very much alike our low cost friends is to plunge on the website of PO ferries. They looked at the competition, 10 years ago and do not notice yet the giant leap which has been made in customer friendly on line reservation. Really guys this can also be a pleasant experience… I decided to make an reservation and made is to the payment with obligatory credit card. Not mind blowing but I made it to the finish line. At least that was what I was thinking. The verification process at MasterCard went perfect. Suddenly a red bar indicted that they couldn’t sell this trip anymore for the adverted price and now I was given the opportunity to buy it at a new (presumably not lower) price which was not shown. I tried it several times, unsuccessful. Not in a very good mood I started all over again and remarkably the ‘cookie’ remembered all my personal details and the calculator added 38 € to the first mentioned amount(266€), all in 4 minutes?!
My holiday was starting so I decided to take it.
When you buy something in a store the good/service have to be sold at the price which is indicated even if this is the not the right price. Imagine you end up at the cash register and the cashier tell you that the line was to long and he is forced to sell it at twice the price. At P&O this is not the case!
The experience on the trip doesn’t differ a lot. At the dinner which I have payed in advance up selling is done in a very unpleasant manner. It is a sad atmosphere of a company that do not adapt to the full Monty and pick and choose what the management report is demanding. Obviously I will not take a P&O ferry again soon.

Epen Zuid Limburg, zondagmorgen eerste pinksterdag, ik begin aan mijn rondje op de racefiets, de dames thuis in de zon achtergelaten maak ik mij op voor lus 2 van de Amstel Gold Route. Tenminste, lusje, het moet wel leuk blijven.
De eerste heuvels vallen zwaar het is warm, ik herpak mezelf. In de verte zie ik een man en vrouw fietsen, mooi een richtpunt, inhalen motiveert altijd. Deze kan ik hebben. Gewoon in hun vakantie outfit rechtop de fiets maakt hun een makkelijke prooi. De kar achter de fiets van de man maakt het doelwit bijna te eenvoudig. Ik schakel terug en begin aan de stijgende weg richting Teuven. Voor de top heb ik ze ingehaald dat is zeker. Het gebrek aan training laat zich gelden, ik zoek een excuus voor het feit dat ik het gezellig keuvelende echtpaar geen meter dichterbij zie komen. Ik vervloek de copieuze maaltijd van de vorige avond en zet nog eens aan. Dan maar de volgende heuvel. Langzaam maar zeker loop ik in en vraag me af of de kleinkinderen in de kar van de man het niet superheet hebben. Ik zet mijn fiets vanmiddag nog op marktplaats, schiet er door mijn hoofd. Eindelijk bij de derde heuvel rij ik ze voorbij. Opeens wordt alles duidelijk een dik pakket onder de bagagedrager van haar is de eerste clou en het grote achternaaf, lang uit het zicht gehouden door de kleinkinderkar, van de man, is de definitieve mokerslag. Fiets Mét!! De honden (gelukkig geen kleinkinderen) in de kar kijken verveeld op wanneer ik ze passeer, voor blaffen is het veel te warm.
De verhoudingen zijn zoek. Fietsen in de Limburgse Heuvels was van oudsher het domein van geschoren bruine benen, knerpende carbonframes en zuurverdiend zweet. Deze worden nu voorbijgereden door hippe zestigers, mollige veertigers en ongetrainde vijftigers. Een ware plaag de fiets Mét! Iedereen trotseert nu moeiteloos de Loorberg en Vijlerberg. Lus 2 kent nog maar één beperking, is er stekker bij de vlaai!

Zonder!